Mel Max, 15 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej, 10 szt.

Lek Mel Max zawiera substancję czynną meloksykam, która należy do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Lek ma postać tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej.

Skład
Substancją czynną leku jest meloksykam (Meloxicamum).

1 tabletka zawiera 15 mg meloksykamu (Meloxicamum).

Substancje pomocnicze: Betadeks; Aromat malinowy SD0621M (zawiera glikol propylenowy); Aromat truskawkowy SD1634; Aromat waniliowy SD1333 (zawiera glikol propylenowy i aldehyd cynamonowy); Sodu cytrynian bezwodny; Aspartam (E 951). Pearlitol Flash (d- mannitol; skrobia kukurydziana; woda oczyszczona); Ludiflash (octan poliwinylu, powidon K30, krospowidon (typ B), d-mannitol, woda oczyszczona); krospowidon (typ B); sodu stearylofumaran; acesulfam potasowy (E 950).

Dawkowanie
Ten lek należy zawsze stosować dokładnie tak, jak opisano to w ulotce dla pacjenta lub według zaleceń lekarza lub farmaceuty.

Lek Mel Max stosuje się doustnie. Tabletkę należy umieścić na języku i pozwolić by uległa rozpuszczeniu, a następnie połknąć. W razie potrzeby rozpuszczoną tabletkę można popić wodą

Zalecana dawka:

Dorośli: 1 tabletka (15 mg meloksykamu) raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka to 1 tabletka na dobę.

Lek przeznaczony jest dla pacjentów, u których dawka 7,5 mg meloksykamu była nieskuteczna w łagodzeniu bólu.

Jeśli po 3 dniach stosowania objawy nie ustąpią lub nasilą się, należy skonsultować się z lekarzem.

Nie stosować dłużej niż 7 dni bez konsultacji z lekarzem.

Działanie
Produkt leczniczy Mel Max wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe, przeciwgorączkowe.

Wskazania
Lek należy stosować u osób dorosłych, u których zastosowanie dawki 7,5 mg meoksykamu było niewystarczająco skuteczne.

Lek Mel Max jest stosowany: w krótkotrwałym leczeniu zaostrzeń objawów chorób reumatoidalnych takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów oraz zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, jako lek przeciwzapalny i przeciwbólowy w bólach kostno-stawowych i mięśniowych (np. bóle kręgosłupa, pleców, kolan) w przebiegu chorób reumatoidalnych i zwyrodnieniowych stawów.

Przeciwwskazania
Nie należy stosować leku w przypadku: nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą; nadwrażliwości na inny produkt zawierający substancję należącą do niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), w tym kwas acetylosalicylowy; pacjentów, u których podczas podawania innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (np. kwasu acetylosalicylowego) wystąpiły napady astmy, pokrzywka, polipy z nosa lub obrzęk naczynioruchowy; ciężkiej niewydolności wątroby; ciężkiej niewydolności nerek u pacjentów niedializowanych; ciężkiej niewydolności serca; krwawienia z przewodu pokarmowego lub perforacją przewodu pokarmowego w wywiadzie, powiązanego przyczynowo z uprzednim leczeniem NLPZ; czynnej lub nawracającej choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy (tj. co najmniej dwa oddzielne epizody potwierdzające owrzodzenia lub krwawienia, np. z przewodu pokarmowego); udaru krwotocznego w mózgu lub inne zaburzenia przebiegającego z występowaniem krwawień w wywiadzie; trzeciego trymestru ciąży i okresu karmienia piersią; dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo często (u więcej niż 1 pacjenta na 10): niestrawność (dyspepsja), nudności (mdłości) i wymioty, ból brzucha, zaparcia, wzdęcia, luźne stolce (biegunka). Często (u 1 do 10 pacjentów na 100): bóle głowy. Niezbyt często (u 1 do 10 pacjentów na 1 000): zawroty głowy (uczucie pustki w głowie), zawroty głowy lub uczucie wirowania (pochodzenia błędnikowego), senność (ospałość), niedokrwistość (zmniejszenie stężenia czerwonego barwnika krwi hemoglobiny), wzrost ciśnienia krwi (nadciśnienie tętnicze), zaczerwienienie twarzy (tymczasowe zaczerwienienie twarzy i szyi), zatrzymanie sodu i wody, zwiększone stężenie potasu (hiperkaliemia), co może prowadzić do objawów takich jak zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca (kiedy pacjent czuje bicie serca bardziej niż zwykle), osłabienie mięśni, odbijanie, zapalenie żołądka, krwawienie z przewodu pokarmowego, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, natychmiastowe reakcje uczuleniowe, świąd, wysypka skórna, obrzęki spowodowane zatrzymaniem płynów, w tym obrzęk kostek lub nóg (obrzęki kończyn dolnych), nagły obrzęk skóry lub błon śluzowych, na przykład obrzęk wokół oczu, twarzy, warg, jamy ustnej lub gardła, mogący utrudniać oddychanie (obrzęk naczynioruchowy), chwilowe zaburzenia wyników testów czynności wątroby (np. zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, jak aminotransferaz lub zwiększenie stężenia barwnika żółci - bilirubiny), zaburzenia wyników badań laboratoryjnych czynności nerek (np. zwiększone stężenie kreatyniny lub mocznika). Rzadko (u 1 do 10 pacjentów na 10 000): zaburzenia nastroju, koszmary senne, zaburzenia morfologii krwi, w tym nieprawidłowy rozmaz krwi, zmniejszenie liczby białych krwinek (leukocytopenia), zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia), co może prowadzić do zwiększonego ryzyka zakażenia i objawów takich jak siniaki lub krwawienia z nosa, dzwonienie w uszach (szumy uszne), uczucie bicia serca (kołatanie serca), choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, zapalenie przełyku, pojawienie się napadów astmy (u osób uczulonych na aspirynę lub inne NLPZ), powstawanie pęcherzy na skórze lub złuszczanie naskórka (zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), pokrzywka, zaburzenia widzenia, w tym niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek (zapalenie gałki ocznej lub powiek), zapalenie jelita grubego. Bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 pacjenta na 10 000): skórne reakcje pęcherzowe i rumień wielopostaciowy, zapalenie wątroby, co może spowodować takie objawy jak zażółcenie skóry i gałek ocznych (żółtaczka), ból brzucha, utrata apetytu, ostra niewydolność nerek, w szczególności u pacjentów z czynnikami ryzyka takimi jak choroby serca, cukrzyca czy choroby nerek, perforacja ściany jelita. Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych): splątanie, dezorientacja, skrócenie oddechu i reakcje skórne (anafilaktyczne lub anafilaktoidalne), wysypki spowodowane narażeniem na działanie promieni słonecznych (reakcje nadwrażliwości na światło), charakterystyczna skórna reakcja alergiczna, znana jako trwały rumień (wykwit) polekowy, zwykle nawracająca w tym samym miejscu po ponownym zastosowaniu leku i mogąca mieć wygląd swędzących okrągłych lub owalnych, zaczerwienionych i obrzękniętych plam na skórze, pęcherzy (pokrzywki), niewydolność serca odnotowana w związku z leczeniem NLPZ, zapalenie trzustki, całkowita utrata określonych rodzajów białych krwinek (agranulocytoza), zwłaszcza u pacjentów, którzy stosują meloksykam wraz z innymi lekami, które mogą hamować czynność szpiku kostnego lub niszczyć go (leki mielotoksyczne), co może spowodować nagłą gorączkę, ból gardła, zakażenia.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Należy zachować ostrożność oraz poinformować lekarza, jeśli pacjent: ma zapalenie przełyku, zapalenie żołądka lun jakąkolwiek inną chorobę układu pokarmowego (np. choroba Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego); ma podwyższone ciśnienie krwi (nadciśnienie tętnicze); jest w podeszłym wieku; ma choroby serca, wątroby nerek; ma zmniejszoną objętość krwi krążącej (hipowolemię); ma zwiększone stężenie potasu we krwi; kiedykolwiek przyjmował meloksykam lub inne oksykamy; ma cukrzycę.

Jeśli pacjent zauważy krwawienia (powodujące smołowate stolce), musi natychmiast przerwać stosowanie leku i skonsultować się z lekarzem.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci, w temperaturze do 25ºC.

Stosowanie innych leków
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekarz, które pacjent planuje przyjmować, w tym również o tych, które wydawane są bez recepty.

Lek Mel Max może wchodzić w reakcje z: innymi niesteroidowymi lekami; lekami moczopędnymi; lekami przeciwzakrzepowymi; lekami trombolitycznymi i przeciwpłytkowymi; lekami obniżającymi ciśnienie krwi; cyklosporyną, takolimues (leki stosowane u pacjentów po przeszczepieniu narządów lub w przypadku ciężkich chorób skóry, reumatoidalnego zapalenia stawów lub zespołu nerczycowego); trimetoprymem (lekiem stosowanym w leczeniu zakażeń dróg moczowych); solami potasu (leki stosowane w leczeniu małego stężenia potasu we krwi); antykoncepcyjnymi produktami wewnątrzmacicznymi (lek Mel Max może zmniejszać ich skuteczność. Konieczne jesstosowanie dodatkowej metody zapobiegania ciąży, np. używanie prezerwatywy); kortykosteroidami (np. stosowane przeciwzapalnie lub w leczeniu reakcji alergicznych); litem (lekiem stosowanym w leczeniu niektórych chorób psychicznych); selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) (stosowane w leczeniu depresji; metotreksat (lek cytostatyczny, stosowany w leczeniu chorób nowotworowych lub ciężkich niekontrolowanych chorób skóry i czynnego reumatoidalnego zapalenia stawów); cholestyraminę (lek obniżający stężenie cholesterolu we krwi); deferazyroks (stosowany w leczeniu przewlekłego wysokiego stężenia żelaza w organizmie); pemetreksed (stosowany w leczeniu nowotworów); doustne leki przeciwcukrzycowe.

Stosowanie leku z jedzeniem i piciem
Produkt leczniczy Mel Max należy stosować wraz z posiłkiem, popijając woda.

Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie należy jednak stosować leku Mel Max w okresie ciąży. Podczas ostatnich trzech miesięcy ciąży nie wolno stosować leku Mel Max, ponieważ może mieć poważny wpływ na dziecko, zwłaszcza na układ krążenia i układ oddechowy oraz nerki, nawet tylko po jednokrotnym zastosowaniu.

Stosowanie leku Mel Max jest przeciwwskazane u kobiet karmiących piersią.